به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» به نقل از ایبنا، یکی از شاخص هایی که در ارزیابی کارایی اقتصاد مورد استفاده قرارمی گیرد، نسبت اسکناس و مسکوکات در دست اشخاص به نقدینگی است.

این شاخص درصدی از نقدینگی است که به صورت اسکناس و مسکوکات در دست اشخاص جامعه وجوددارد و پرداخت ها از طریق آن ها به صورت نقدی انجام می گیرد.بررسی وضعیت اسکناس و مسکوک در 9 سال گذشته نشان می دهد این شاخص در تمام این سال ها با افت مواجه بوده و روندی نزولی را طی کرده است.

کارشناسان اقتصادی معتقدند که کاهش حجم اسکناس و مسکوک در دست مردم به واسطه رشد بانکداری الکترونیک است و گسترش بانکداری الکترونیک باعث افت بهره گیری فیزیکی از اسکناس ومسکوک شده  است.

همچنین کارشناسان اقتصادی می گویند، هر چقدر نسبت اسکناس و مسکوک در دست اشخاص به نقدینگی کوچکتر باشد بیانگر آن است که مبادلات جامعه بیشتر از طریق ابزارهای بانکی و اعتباری و کمتر با پول پایه انجام می‌شود و در نتیجه تقاضا برای پول نقد در جامعه کمتر است.

برهمین  اساس اگر نسبت اسکناس و مسکوک به پایه پولی کم باشد نشان دهنده  این است که نسبت بیشتری از پایه پولی در صندوق‌های بانک‌ها و نیز به عنوان ذخایر بانک‌ها در بانک مرکزی است. این امر بیانگر آن است که حجم سپرده های بانک‌ها در ایجاد نقدینگی بالا بوده و پایین بودن نسبت اسکناس و مسکوک از نقدینگی این موضوع را تایید میکند. علت اساسی این امر در کشور ما، خرد بودن اسکناس‌ها و اتکای مردم به چک‌های بانکی به عنوان پول است. البته رشد ابزارهای الکترونیکی پرداخت نیز در سال‌های اخیر قابل توجه بوده که بر این نسبت تاثیر داشته است.