به‌گزارش پایگاه خبری «عصربازار» به نقل از اقتصادنیوز، وال‌استریت ژورنال اعلام کرد: هم‌اکنون سرمایه‌گذاران سراسر جهان، در سه‌ماهه سوم سال و در واکنش به تاثیر رکود اقتصادی چین بر آنها، حدود 40 میلیارد دلار از سرمایه‌ خود را از بازارهای سهام و اوراق بهادار اقتصادهای نوظهور خارج کرده‌اند. این بزرگترین میزان خروج سرمایه از سه‌ماهه چهارم سال 2008 میلادی، یعنی اوج بحران بزرگ مالی جهان تاکنون محسوب می‌شود.

تمام علایم کندی رشد اقتصاد چین که به‌نحوی راه خود را به درون اقتصاد آمریکا گشوده، به عنوان یک بحران جدی محسوب می‌شود که می‌تواند بر رشد اقتصاد جهان سرپوش گذارد یا دست‌کم می‌تواند جرقه‌های آغاز دور جدیدی از محرک‌های پولی بزرگ جهان را بزند و این درحالی است که بازارها از نقدینگی اشباع هستند.

به‌گزارش هافینگتون پست، گرچه هنوز به‌نظر نمی‌رسد که بانک‌های مرکزی از تزریق محرک‌های پولی خلع سلاح شده باشند، درحال انداختن سنگ بزرگی از بالای یک تپه پرشیب هستند که این کار آنها عاقبت خوشی نخواهد داشت. باوجود تلاش‌های قابل توجه دولت چین برای نجات بازارها و اقتصاد این کشور، که منجر به هزینه کردن هزاران میلیارد دلار یعنی مبلغی بیش از 10 درصد کل تولید ناخالص داخلی چین شده، بازهم شاهد هستیم شاخص مدیران چین بسیار پایین بوده است. خوشبختانه، بازارهای چین به دلیل فرارسیدن روز ملی این کشور، به‌مدت یک هفته تعطیل است.

چین به مدت دو سال و شاید هم بیشتر در بحران بوده و دولت این کشور 10 درصد از تولید ناخالص داخلی را به‌عنوان محرک پولی، به اقتصاد تزریق کرده اما بخش‌های معینی از اقتصاد چین شاهد انقباض جدی هستند.

تا زمانی که چین تزریق یک تریلیون دلار به اقتصاد 10 تریلیون دلاری خود را ادامه دهد، می‌تواند اوضاع اقتصادی خود را خوب جلوه دهد که این کار چینی‌ها مانند پر کردن استخری سوراخ با شیلنگ آب است. تا زمانی‌که میزان نشتی آب کمتر از حجم ورودی به آن باشد، سطح آب داخل این استخر ثابت مانده و شرایط خوب به نظر می‌رسد. اما اگر نتوانند این نشتی (روند نزولی اقتصاد) را ترمیم کنند و فقط به ریختن آب به داخل این استخر (تزریق نقدینگی به اقتصاد) اکتفا کنند، این حفره رفته رفته بزرگتر شده و برای پوشش دادن آن نیاز به تزریق آب بیشتری است که در نهایت یا این حفره بیش از حد بزرگ خواهد شد یا اینکه با اتمام آب (نقدینگی) مواجه می‌شوند و دیگر نخواهند توانست اقتصاد خود را به شکل مصنوعی از سقوط نجات دهند.

اما اقتصاد مصنوعی دیگری که باید نگران آن بود، ژاپن است که به مدت 20 سال است همین نقدینگی‌ها را به اقتصاد خود تزریق می‌کند. میزان بدهی‌های دولت ژاپن هم‌اکنون معادل 230 درصد تولید ناخالص داخلی این کشور است؛ ضمن اینکه «شینزو آبه»، نخست‌وزیر این کشور میزان این نقدینگی را دوبرابر کرده به‌طوری‌که ژاپن هم‌اکنون بیش از 10 درصد تولید ناخالص داخلی خود را به‌عنوان محرک پولی به بازارها تزریق می‌کند که همچنان هم این محرک‌ها کارایی ندارند.

از همه مهم‌تر اینکه ژاپن به طور مداوم حدود 10 درصد از تولید ناخالص داخلی خود وام می‌گیرد درحالی‌که این کشور همچنان 10 درصد تولید ناخالص سالانه خود مقروض است. در همین راستا، بانک مرکزی ژاپن، با ایجاد سالانه 400 میلیارد دلار نقدینگی برای خرید اوراق قرضه دولتی، سعی در پوشش این ضرر و زیان را دارد.

جهت دریافت آخرین اخبار از طریق تلگرام به کانال اختصاصی عصربازار ( https://telegram.me/asrebazar ) بپیوندید. برای دریافت آخرین نسخه از نرم افزار تلگرام اینجا را کلیک کنید.