به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» به نقل از ایبِنا، چین که بزرگترین واردکننده نفت در جهان است، بزرگترین طلبکار ونزوئلا و بازیگر بزرگ در بخش نفت و گاز این کشور است. ونزوئلا صاحب بزرگترین ذخایر نفت قطعی در جهان است، اما تولید نفت این کشور تحت تاثیر سال‌ها سوءمدیریت، به یک چهارم 20 سال گذشته، کاهش پیدا کرده است. رویترز در گزارشی، فعالیت‌های تجاری، سرمایه گذاری و وام دهی چین در بخش نفت و گاز ونزوئلا را مرور کرد:

با وجود تحریم‌های آمریکا، چین یکی از خریداران همیشگی نفت ونزوئلا بوده است. پس از این که شرکت ملی نفت چین (CNPC) در اوت سال 2019، به دنبال تشدید تحریم‌های آمریکا، خرید نفت ونزوئلا را متوقف کرد، چین نفت ونزوئلا را از طریق بازرگانانی دریافت کرده است که نفت این کشور تحت تحریم را در پوشش نفت مالزی عرضه می‌کنند.

آمار رصد نفتکش شرکت کپلر نشان می‌دهد که چین در سال میلادی گذشته، 110 میلیون بشکه یا حدود 300 هزار بشکه در روز نفت ونزوئلا را خریداری کرده است. طبق برآورد شرکت رصد نفتکش ورتکسا، واردات نفت از ونزوئلا به چین که تحت عنوان نفت مالزی یا مخلوط قیر بوده است، در هشت ماهه نخست سال 2023، به طور متوسط 430 هزار بشکه در روز بود.

همچنین شرکت صنعت و علوم هوافضای چین (CASIC که یک شرکت دولتی و متمرکز بر دفاع است، برای کمک به بازپرداخت بدهی ونزوئلا به پکن، از نوامبر سال 2020 به طور جداگانه، نفت ونزوئلا را به چین ارسال کرده است. محموله‌ها از طریق یک کانال سبز گمرکی وارد چین شده و مشمول سیستم سهمیه بندی واردات نمی‌شوند.

چین از سپتامبر سال 2019، هیچ آمار رسمی واردات نفت از ونزوئلا را گزارش نکرده است. گرید‌های نفتی ونزوئلا که عمدتا نفت ترش سنگین مری و بوسکان هستند، بیشتر توسط پالایشگاه‌های خصوصی در استان شاندونگ چین استفاده می‌شوند و معمولا در گمرک به عنوان قیر رقیق شده اعلام می‌شوند تا در سهمیه‌های وارداتی قرار نگیرند.

شرکت ملی نفت چین در ونزوئلا

شرکت CNPC، به مدت حدود سه دهه در توسعه بخش نفت و گاز ونزوئلا، فعالیت داشته است. مقامات این شرکت هفته گذشته به رویترز گفتند CNPC سرمایه‌گذاری‌های جدید در این کشور را در سال 2009 متوقف کرد و به جای آن، به حفظ تعداد کمی از پروژه‌های موجود تمرکز کرد.

طبق آمار وب سایت CNPC، فعالیت‌های این شرکت در ونزوئلا عبارتند از:

شرکت CNPC در سال 1997، برنده قرارداد‌هایی برای استخراج در میدان قدیمی اینترکامپو در دریاچه ماراکایبو ونزوئلا و میدان کاراکولس در حوزه شرق ونزوئلا شد.

شرکت CNPC در سال 2001، یک قرارداد جوینت ونچر یا سرمایه گذاری مشترک با شرکت نفت دولتی PDVSA ونزوئلا منعقد کرد که هدف آن، توسعه نفت فوق سنگین در منطقه اورینوکو بِلت بود که صاحب بزرگترین ذخایر نفت سنگین جهان است. این همکاری در سال 2006 گسترش یافت تا میدان زومانو که در نزدیکی اورینوکو بِلت است، توسعه داده شود و شامل تاسیساتی برای تولید نفت قابل صادرات از نفت فوق سنگین استخراج شده در سال 2007 بود.

شرکت CNPC در حال حاضر، 40 درصد از سهام این جوینت ونچر را در اختیار دارد که اکنون «پترولرا سینوونسا» نام دارد و تعدادی از بلوک‌های نفتی را در اورینوکو بِلت اداره می‌کند.

یک مقام ارشد شرکت به رویترز گفت که شرکت CNPC از سال 2009 که متعهد به سرمایه‌گذاری در بلوک Junin 4 منطقه اورینوکو بِلت شد، هیچ پروژه نفتی جدیدی در ونزوئلا را متعهد نشده است.

وام در برابر نفت‌

توسعه دارایی‌های نفتی ونزوئلا، توسط بانک‌های دولتی چین تحت قرارداد‌های وام در برابر نفت تامین مالی شده است. از سال 2007، هوگو چاوز، رئیس جمهور فقید ونزوئلا، با 50 میلیارد دلار خط اعتباری و قرارداد‌های وام در برابر نفت با چین، موافقت کرد.

ریزش قیمت نفت و کاهش تولید از میادین ونزوئلا، به معنای آن است که کاراکاس مجبور شد در سال 2016 از چین برای پرداخت بدهی‌هایش، مهلت درخواست کند.

بر اساس آمار ارائه شده از سوی ونزوئلا به اوپک، تولید نفت ونزوئلا در سال 2022، به 716 هزار بشکه در روز کاهش یافت که در مقایسه با سطح تولید 2.8 میلیون بشکه در روز 10 سال پیش، افت چشمگیری داشت.

دولت مادورو در اوت سال 2020، به دلیل کمبود نقدینگی، مجبور شد برای مهلت پرداخت حدود 19 میلیارد دلار بدهی به بانک‌های چینی، وارد مذاکره شود.

بر اساس گزارش رویترز، طبق آمار مستقل، ونزوئلا در حال حاضر بیش از 10 میلیارد دلار به چین بدهکار است.