به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» ، شرکت فولاد مبارکه دارای هفت مجتمع صنعتی در اقصی نقاط کشور بوده و بیش از بیست هزار نفر در بخش‌های مختلف این شرکت به کار اشتغال دارند.
اکنون پس از سالیان طولانی تلاش صنعتگران، شرکت فولاد مبارکه توانست در رتبه‌بندی شرکت‌های برتر ایران، رتبه دوازدهم را از بین 500 کشور اول کسب کند؛ همچنین کسب رتبه اول در گروه فلزات اساسی و رتبه پنجم ارزش افزوده و اشتغال‌زایی از دیگر افتخارات این شرکت است. به این ترتیب، در گفت‌وگویی با بهرام سبحانی، مدیر عامل شرکت فولاد مبارکه اصفهان را می‌خوانید.
فولاد مبارکه به عنوان یکی از بزرگترین شرکت‌های ایران، چه جایگاهی در دنیا دارد؟ وضعیت کنونی این شرکت از نظر درآمدزایی و طرح‌های توسعه‌ای چگونه است؟
شرکت فولاد مبارکه در حال حاضر با ظرفیت 10.3 میلیون تن فولاد بزرگترین فولادساز در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقاست و بیش از 22 درصد از سهم تولید فولاد در این منطقه را به خود اختصاص داده است. از سوی دیگر، این شرکت بزرگترین تولید کننده آهن اسفنجی در دنیاست و افتخارات بزرگی را برای کشور به همراه داشته است.
بزرگترین شرکت گروه فلزات اساسی در بازار سرمایه، طی سال‌های اخیر همواره سود مناسب و معقولی نصیب سهام¬داران خود کرده است؛ در سال 1396 بالاترین میزان فروش و سودآوری به دلیل به بهره¬برداری رسیدن طرح¬های توسعه محقق شده است.
همچنین گروه فولاد مبارکه شامل چند شرکت اصلی تولیدی و تعدادی شرکت پشتیبانی کننده است؛ در خصوص برنامه توسعه¬ای شرکت، اغلب توسعه¬های تعریف شده برای تحقق ظرفیت متوازن بیش از 10 میلیون تن فولاد با سرمایه¬گذاری بیش از 6  هزار میلیارد تومان به نتیجه رسیده است. همچنین طرح¬های توسعه تا ظرفیت حدود 13 میلیون تن در حال انجام است و تا سال 1398 به مرحله بهره¬برداری می¬رسد. ضمنا در راستای تحقق 55 میلیون تن فولاد در کشور در افق 1404، فولاد مبارکه طرح 25 میلیون تن ظرفیت در گروه فولاد مبارکه را تعریف کرده که عمدتا در مناطق جنوبی کشور اجرا خواهد شد.
آیا پس از اجرایی شدن برجام فولاد مبارکه تغییراتی در میزان فروش یا سرمایه گذاری خارجی داشته است؟
فولاد مبارکه نیز مانند اکثر بنگاه‌های اقتصادی پس از اجرایی شدن برجام توانسته تعاملات خوبی با شرکت‌های خارجی داشته باشد و در زمینه‌های انتقال دانش و تکنولوژی  و همچنین تامین منابع مالی بهتر فعالیت کند.  از مهم¬ترین دستاوردهای اجرای برجام می¬توان به تسهیل صادرات بدون واسطه، تسهیل در انتقال پول بدون واسطه، خرید مستقیم و با کیفیت مایحتاج، جلب مشارکت صاحبان تکنولوژی و سرمایه در طرح¬های توسعه بوده است. البته در این ارتباط هنوز فضای بیشتری وجود دارد و امیدواریم با تلاش مسئولین و بخصوص دستگاه دیپلماسی کشور این تعاملات بیش از پیش و امکان مضاعفی برای دریافت فاینانس‌های خارجی ایجاد شود. آنچه که روشن است برجام برای فولاد مبارکه تاثیرات مثبتی داشته است و شاهد این امر ورود سرمایه‌گذاران و پیمانکاران خارجی در پروژه‌های توسعه شرکت است.

تاثیر شرکت های بزرگ را بر اقتصاد چگونه ارزیابی می‌کنید؟
شرکت‌های بزرگ پیشران اقتصادی کشور‌ هستند و به عبارتی نقش لوکوموتیو را در اقتصاد و صنعت ایفا می¬کنند. به عنوان مثال، صنعت خودرو زنجیره¬ای از شرکت‌های قطعه ساز را به حرکت در می¬آورد. در صنعت فولاد تعداد زیادی واحد صنعتی و اقتصادی در بالا دست و پایین دست با واحد اصلی ارتباط دارند. همچنین این شرکت‌ها با توجه به تامین حجم بالایی از نیاز‌های جامعه، سطح اشتغال بالایی نیز ایجاد می‌کنند. از سویی، با توجه به تولید این بنگاه¬ها در مقیاس زیاد، تاثیر بالایی در ایجاد ارزش افزوده و در نتیجه تولید ناخالص داخلی دارند. تاثیر تولید با مقیاس بالا در کاهش بهای تمام شده در برخی صنایع نظیر فولادسازی موجب شده که در سال‌های اخیر موضوع ادغام و چابک سازی سازمان‌ها در حال انجام باشد.

دولت برای حمایت از شرکت های بزرگ که نقش پررنگی در اقتصاد و اشتغال دارند، چه کارهایی انجام داده است؟
سازمان‌ها از طریق حمایت‌های دستگاه‌های دولتی بهتر می‌توانند فعالیت‌های اقتصای خود را گسترش دهند. به عنوان مثال، در دهه‌های اخیر کشور‌های اروپایی، چین و‌آمریکا حمایت‌های مختلفی در تامین زیر ساخت‌ها،  اعمال حمایت¬های منطقی در فضای رقابت و غیره از صنایع خود داشته اند. از این نظر دولت جمهوری اسلامی ایران نیز با تدوین قوانین حمایت از تولید، تصویب و اعمال تعرفه‌های حمایتی در واردات و تصویب و اعمال مشوق‌های صادراتی به همراه جلوگیری و نظارت بر ورود محصولات قاچاق ویا غیر استاندارد نقش موثری برای این سازمان‌ها ایفا کرده است.

برای خصوصی سازی بیشتر شرکت‌های بزرگ که عمدتا در حال حاضر به صورت دولتی یا نیمه دولتی اداره می شود، چه راهکاری دارید؟
استراتژی خصوصی‌سازی از جمله‌استراتژی‌های مناسب و موفق در اقتصاد جهانی است، اما اجرای آن، پیچیدگی‌هایی دارد که معمولا تحقق اهداف آن را تحت شعاع قرار می‌دهد. یکی از راه‌کار¬ها، داشتن ارزیابی دقیق از صنعت یا شرکت‌های تحت خصوصی¬سازی است. در سال‌های اخیر گاهی مشاهده شده است شرکتی به افراد حقیقی یا حقوقی تحویل داده شده که تخصص و اهلیتی در آن حوزه نداشته¬اند.
علاوه بر این، از زمان خصوصی‌سازی تا زمان بازپرداخت اقساط در شرکت‌هایی که دارای ساختار غیر بهره¬ور مالی و عملکردی هستند، مشوق‌های مناسبی ایجاد شود؛ به عنوان مثال، تنفسی وجود داشته باشد تا بتوانند شرکت را به عملکرد مناسب و سودآوری برسانند. ضمنا یک موضوع مهم، منابع مالی ناشی از خصوصی¬سازی است. این منابع باید در اختیار سازمانهای توسعه¬ای نظیر ایدرو و ایمیدرو قرار بگید تا در مسیر سرمایه¬گذاری جدید استفاده شود.

به نظر شما اصول حاکمیت شرکتی به چه میزانی در شرکتهای ایرانی رعایت می شود؟
موضوع حاکمیت شرکتی موضوع جدیدی در فضای مدیریت کسب و کار و بنگاه¬ها در کشور است؛ بنابراین، برخی کاستی¬ها در این حوزه وجود دارد. به عنوان مثال، ضعف دستگاه‌های نظارتی در شرکت‌ها و انتخاب هیات مدیره‌های غیر متخصص در بعضی شرکت‌ها باعث شده که عملکرد آن‌ها تحت شعاع قرار گیرد و این موضوع تاثیر خود را بر سود‌دهی این شرکت‌ها داشته باشد. از سوی دیگر، ضعف تمرکز استراتژیک در شرکت‌ها و عدم نگرش به آینده باعث کاهش توان حاکمیتی شرکت‌ها می‌شود که البته با تقویت نظارت‌ها و آموزش اصول حاکمیت شرکتی  و تربیت رهبران توانمند این موارد قابل اصلاح و بهبود هستند.