به‌گزارش پایگاه خبری «عصربازار» به نقل از اقتصادنیوز، این اتفاقات باعث شده تا سرمایه‌گذاران این سوال را از خود بپرسند که آیا فرضیات اصلی که پرتفوی آنها را طی سال‌های اخیر هدایت می‌کرده به قوت خود باقی خواهد ماند یا خیر؟

به‌گزارش فایننشال‌تایمز، تصور نمی‌شود که اکنون زمان مناسبی برای بازنگری اساسی در پرتفوهای سرمایه‌گذاری باشد، اما برخی سوالات اساسی حول و حوش بازارهای مالی و تمامی افراد فعال در این بازارها می‌گردد که باید به آنها توجه شود.

نخستین سوال این است که آیا چین و سایر بازارهای نوظهور، اقتصاد جهان را با خود غرق خواهد کرد؟ درحال حاضر، اقتصادهای نوظهور با سه چالش بزرگ مواجه هستند که شامل کاهش تقاضای داخلی، عدم تغییر یا کاهش حجم مبادلات جهانی و کاهش قیمت نفت و مواد خام اولیه می‌شود. برخی کشورها نسبت به سایرین در گذر از این دشواری‌ها در موضع قدرتمندتری هستند. اما برای چین، وضعیت پیچیده است. چراکه اقتصاد این کشور از جنبه سنتی و صنعتی در قلمرو سقوط قرار دارد اما بخش خدمات در این کشور که اهمیت آن رو به افزایش است، ثبات خوبی از خود نشان می‌دهد.

اما آیا این نگرانی وجود دارد که دامنه این مشکلات به سایر نقاط جهان هم سرایت کند؟ قطعا مشکلات بازارهای نوظهور می‌تواند رشد اقتصادی و تورم سایر کشورهای جهان را هم متوقف کند و شرایط را برای بانک مرکزی آمریکا نیز پیچیده‌تر کند. البته این تصور نمی‌رود که این مساله بتواند بهبود نسبی اقتصادی که هم‌اکنون در جهان پیشرفته رخ داده را متوقف کند. اما این اتفاقات می‌تواند این اقتصادها را کاملا وابسته به بخش خدمات و مصرف کند تا به کمک رشد در این دو بخش بتوانند روند بهبود خود را سرعت بخشند.

اما دومین سوال این است که آیا سقوط‌های اخیر در بازارها حاکی از یک تعدیل قیمت موقتی هستند یا اینکه آغازگر روند رکود تمام عیار هستند؟ تعدیل قیمت‌ها در بسیاری از سال ها در بازار اوراق بهادار رخ می‌دهد. این اقدام تا اندازه‌ای برای جبران برخی از نوسانات بازار صورت می‌گیرد. اما از نظر تاریخی، این اقدام در دوران رکود یا زمان‌هایی که ارزش سهام بیش از 20 درصد افت می‌کند، انجام می‌گیرد.

بااین حال، این تصویر نسبت به آنچه که در ماه‌های قبلی بود ضعیف‌تر شده و هم‌اکنون شاهد عوامل رکود ساز در بازارهای اقتصادهای توسعه یافته، دست‌کم در آینده نزدیک نیستیم. سیاست‌های به شدت انقباضی بانک‌های مرکزی یا افزایش جدی قیمت نفت و مواد خام نیز با توجه به افت‌های اخیر در تورم و بازار نفت، بعید به‌نظر می‌رسد. حتی بعید به‌نظر می‌رسد که ارزش‌گذاری حداکثری هم خللی در بازار ایجاد کند. حتی معیارهای استاندارد ارزش‌گذاری سهام هم حاکی از آن است که بازارهای آمریکا، اروپا و انگلیس در مرز ارزش میانگین خود در بلند مدت هستند.

اما سوال سوم این است که آیا بالاخره فدرال‌رزرو یا بانک مرکزی انگلیس، نرخ بهره بانکی را افزایش می‌دهند؟ فدرال‌رزرو دوست دارد فکر کند افزایش نرخ بهره بانکی کاملا گویاست. اما وقتی در ماه سپتامبر افزایش نرخ بهره با سردرگمی زیاد روبرو شد و به تعویق افتاد، نتیجه عکس حاصل شد. سیاستگذاران ارشد فدرال‌رزرو، همچنان از احتمال افزایش نرخ بهره تا پایان سال صحبت می‌کنند. اما هیچ تضمینی وجود ندارد که آنها دلیل موجهی برای به تعویق انداختن دوباره این تصمیم پیدا نکنند؛ به‌خصوص اینکه سرمایه‌گذاران آمریکایی علایم هشدار را درباره تقویت تقاضا در آمریکا مشاهده کرده‌اند.

اگر بهبود اقتصادی در اروپا و آمریکا همچنان مناسب به نظر برسد، در این صورت می‌توان انتظار داشت که فدرال‌رزرو و بانک مرکزی انگلیس طی 6 ماه آینده نرخ بهره را افزایش دهند که این بسیار سریع‌تر از زمانی است که بازارها پیش‌بینی می‌کنند. اما بازهم بعید به‌نظر می‌رسد بانک مرکزی انگلیس به‌تنهایی دست به این اقدام بزند. اگر در سایر نقاط جهان شاهد سیاست‌های پولی انبساطی باشیم و افزایش نرخ بهره در آمریکا هم همچنان به تاخیر بیفتد، آنگاه این احتمال می‌رود که بانک مرکزی انگلیس هم تا سال 2016 میلادی افزایش نرخ بهره را به تعویق اندازد.

جهت دریافت آخرین اخبار از طریق تلگرام به کانال اختصاصی عصربازار ( https://telegram.me/asrebazar ) بپیوندید. برای دریافت آخرین نسخه از نرم افزار تلگرام اینجا را کلیک کنید.