عصر بازار- هلدینگ، کلمهای لاتین بوده و بعد از دهه ۱۹۷۰ معنای واقعی خود را بدست آورده و از آنجا شروع شد که در دهه ۱۹۶۰ تعدادی از شرکتهای آمریکایی موقعیتهای خوبی کسب کردند، ولی وضع مالی جمعی دیگر از آنها به شدت رو به زوال گذاشت.
به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» به نقل از سنا ، در این زمان هلدینگ متولد شد BUS که مخفف شده Business Unit Strategic است، براین اساس هر صنعت یا قلمرو راهبردی کسب و کار براساس ماهیت آن و میزان همبستگی با هم تحت پوشش یک مدیریت قرار میگیرند تا بتوانند با یکدیگر به همافزایی مناسب کاری دست یابند.
منظور از قابل مدیریت بودن، میزان حق حاکمیت شرکت هلدینگ بر آن صنعت است که بیشتر براساس میزان سهام و مالکیت تعیین میشود، اما حاکمیت شرکتی را در بر دارد یا به زبان سادهتر، سهام اکثریت را در اختیار دارد .
اما نحوه انجام مدیریت و نگرش حاکم بر هلدینگها به دو شکل سنتی ونوین قابل بررسی است، در دیدگاه قدیم، شرکتهای هلدینگ براساس دیدگاههای تجارتی عمل میکنند و شرکتهای زیرمجموعه را مستقل دیده و فقط شاخصهای مالی را ارزیابی میکنند و مدیریت و هدایت استراتژیک هر شرکت، بر عهده آن شرکت است، دفتر مرکزی هلدینگ، هیچ دخالتی را خواستار نبوده و معمولا سهام این شرکتها در صنایع متفاوتی است و دنبال هیچ هم افزایی بین سازمانها نیستند. همچنین تمامی شرکتهای زیرمجموعه براساس احتیاجات هلدینگ قابل فروش هستند و شرکتها به عنوان یک کالا دیده میشوند.
شرکتهای زیرمجموعه هلدینگ به دلایل یادشده برنامهریزی خود را بیشتر در چارچوب کوتاه مدت پیشنهاد کرده و پیاده میکنند و این باعث میشود که این شرکتها تداوم طولانی مدت نداشته باشند و حداکثر بهرهبرداری از آنها میشود.
با توجه به دلایل یادشده، شرکتهای هلدینگ موفق جدید، شاخصهای قدیمی را که جوابگوی محیط رقابتی نبود، تغییر داده اند و خود را به مکملی از Holding و Corporation تبدیل کردهاند و دیدگاه جدید شرکتهای هلدینگ موفق جهان به وجود آمده است.
لغت Corporation به مجموعهای از شرکتها گفته میشود که تخصص خود را در یک صنعت متمرکز توسعه دهند و در چارچوب زنجیره بالادستی و پاییندستی آن صنایع سرمایهگذاری کنند؛ به عنوان مثال مجموعهای که متخصص و دارای شرکتهای با تخصص فولادی هستند، به عنوان یک شرکت Corporation شناخته میشوند.
در هر صورت میتوان به این نکته اشاره کرد که در شرکتهای هلدینگ با فرهنگ مدیریتی نوین جهانی با تخصصی شدن در یک صنعت خاص و دخالت در استراتژی و کنترل و نظارت دقیق در مباحث مختلف شرکتهای زیرمجموعه خود، مبحث همافزایی را به منظور خلق سود و توسعه بازارهای خود مد نظر دارند و فعالیت اصلی خود را به عنوان هدایتکننده یا رهبر کلی تبیین میکنند که معمولا بسیار پرهزینه است.
بزرگترین هلدینگ های کشور
· شرکت سرمایه گذاری شستا با سرمایه حدود 39 هزارمیلیارد
· شرکت سرمایه گذاری غدیر با سرمایه حدود 36 هزار میلیارد
· صندوق بازنشستگی فولاد ایران با سرمایه حدود 24 هزار میلیارد
· شرکت سرمایه گذاری نفت و پتروشیمی با سرمایه حدود 12 هزار میلیارد
· بنیاد تعاون ناجا با سرمایه حدود 10 هزار میلیارد