عصر بازار- کشاورزی ایران بعد از خدمات (۵۱ درصد) و صنعت (۳۹.۹ درصد)، با اختصاص ۹.۱ درصد از تولید ناخالص داخلی به خود، در سال ۱۳۹۶ باری به بزرگی ۴۰ میلیارد دلار را به دوش کشیده و در عین حال متکفل ۲۰ درصد اشتغال در بازار کار است.
به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» ،تقاضای بالای جهانی برای سرمایه گذاری در بخش کشاورزی
همزمان با افزایش جمعیت جهان و تغییر در ترجیحات رژیم غذایی جمعیتِ با درآمد متوسط به سوی غذاهای با ارزش بالاتر (مانند لبنیات، گوشت، ماهی، میوه، سبزیجات و غیره)، تقاضا برای سرمایه گذاری در بخش کشاورزی هم در حال افزایش است. طبق پیشبینی سازمان ملل، تقاضا برای محصولات کشاورزی در سال 2050 تا 70 درصد افزایش پیدا خواهد کرد که مستلزم سالانه 80 میلیارد دلار سرمایه گذاری است که بیشتر آن از بخش خصوصی انتظار میرود.
بی میلی بانکها به سرمایه گذاری در بخش کشاورزی
این در حالی است که به دلیل ذهنیت منفی درباره توانمندی متقاضیان تسهیلات برای بازپرداخت و همچنین عدم شناخت نسبت به ریسکهای خاص صنعت کشاورزی، بانکهای تجاری کمترین تمایل را نسبت به سرمایه گذاری در این بخش حیاتی که متولی تامین امنیت غذایی کشور است، نشان میدهند. علاوه بر آن، کانالهای تامین مالی کشاورزی در ایران مثل سایر بخشها، عموما بانکی (تجاری)، غیر منعطف و شکننده بوده که عمدتا متکی به منابع مالی دولتی است.
ضایعات فراوان محصولات کشاورزی در ایران
از سوی دیگر، متاسفانه برخی گزارشها حاکی از ضایعات 35 درصدی در 100 میلیون تن محصولات کشاورزی تولید شده کشور در هر سال است (معادل 2.7 درصد ضایعات جهانی) که ارزش آن نزدیک به 15 میلیارد دلار (60 هزار میلیارد تومان) است. شایان ذکر است، این مقدار محصولات کشاورزی برای تغذیه یک جمعیت 15 میلیون نفری کافی است.
این در حالی است که دولت در این بخش میلیاردها دلار از اعتبارات یارانهای خود را صرف تامین اراضی، آب شیرین، واردات کشاورزی (مشتمل و نه محدود به بذر، کود، آفتکشها و غیره)، تجهیزات کشاورزی و خدمات تکمیلی با کمترین قیمت ممکن میکند.
جای خالی شرکت تامین سرمایه کشاورزی
با توجه به آنچه در بالا آمد، گذشته از مشکلات ریشهای مدیریتی و الگوهای مصرف و فرهنگی، جای خالی یک نهاد تخصصی متولی تامین مالی که بدون اتکا به منابع دولتی و البته با حمایت دولت و مشارکت بخش خصوصی (در سرمایه و عملیات) بتواند نیاز مالی بازار را با توان و انرژی مالی همان بازار (و بازارهای بینالمللی) و با ارائه ابزارهای نوین و منعطف برآورده نماید، محسوس میباشد.
نکته1: داشتن شرکای راهبردی بینالمللی در مرحله تاسیس؛ به معنی طی کردن نیمی از راه تامین مالی بینالمللی خواهد بود.
نکته 2: موضوع کشاورزی و تبادلات مالی مربوط به آن در نظام تحریمها، دارای کمترین حساسیت است که این به معنی یک فرصت است.
این شرکت تامین سرمایه تخصصی در صورت تاسیس، مشخصا متولی موارد ذیل خواهد بود:
توسعه و ترویج ابزارهای نوین تامین مالی نظیر صکوک مزارعه، مساقات، سلم (سلف)، مرابحه و استصناع؛
تاسیس صندوقهای سرمایه گذاری داخلی و بینالمللی توسعه کشاورزی؛
ترویج و توسعه صندوقهای سرمایه گذاری خطر پذیر (وی سی) و حمایت از شرکتهای نوپا (استارتاپها) و دانش بنیان؛
ادغام و تملیک و بازارگردانی؛
که در این صورت به اهدافی ارزشمند همچون رونق تولید و اشتغال و کمک به توقف روند مهاجرت از روستاها به شهرها، مدرن و به روز کردن صنایع بسته بندی و شبکه حمل و نقل محصولات کشاورزی در راستای کاهش تلفات و همزمان رونق صادرات برای تقاضای 1300 میلیارد دلاری جهانی (آمار فائو) دست خواهد یافت.