به گزارش پایگاه خبری«عصربازار» به نقل از ایسنا، قرارداد فازهای 17و 18پارس جنوبی که اینک در آستانه افتتاح رسمی است، حدود 11سال قبل (22خردادماه 1385)، میان شرکت ملی نفت ایران به کنسرسیومی متشکل از سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، شرکت مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی ایران، شرکت ملی حفاری ایران، شرکت مهندسی و ساختمان صنایع نفت و شرکت صنعتی دریایی ایران (صدرا) امضا شد که در ادامه راه و در دولت یازدهم به دلیل تاخیرهای صدرا در ساخت سکو، شرکت ایزوایکو جایگزین این شرکت در فازهای 17و 18شد.

این دو فاز که زمان 52ماه برای اجرای آن تعریف شده بود قرار بود حداکثر تا پایان دولت دهم تکمیل و به بهره برداری برسد اما به مانند بسیاری از پروژه ها در دولت نهم و دهم به دلیل تغییرات مدیریتی، شدت تحریم‌ها و کمبود منابع مالی نیمه کاره ماند و به دولت بعد منتقل شد.

دولت یازدهم که سرکار آمد، پارس جنوبی و برداشت از میدان‌های مشترک اولویت بندی و بر سه موضوع هزینه، زمان و کیفیت تاکید شد و پیمانکاران فازهای پارس جنوبی با این فرمان به جلو حرکت کردند.

محمدرضا چلیپا، مجری طرح توسعه فازهای 17و 18درباره پیشینه این فازها می گوید: قرارداد اجرای این فاز در سال 13855نهایی و فعالیت‌های اجرایی آن از سال1386 اجرایی شد اما به واسطه تعدد پیمانکاران این طرح و تغییر آنها، کارها پیشرفت چندانی نداشت و اگرچه قرار بود طرح در طی مدت 52ماه به بهره‌برداری برسد، اما تاخیرهای فراوان باعث تمدید مدت زمان اجرای آن شد. شروع جدی کار از سوی پیمانکاران این طرح با تحریم‌های شدید علیه صنعت نفت همزمان و تامین تجهیزات با مشکل جدی مواجه شد.

او ادامه می دهد: روند کند کار در فازهای 17و 18ادامه داشت تا این‌که درسال 1392با تغییر رویکرد وزارت نفت در دولت یازدهم از جمله مساعدت مالی و حمایت همه جانبه کارفرما و شرکت ملی نفت ایران از پیمانکاران شاهد تحرک در کار بودیم به نحوی که عقب ماندگی 30درصدی پروژه جبران شد.

فاز 17و 18پارس جنوبی شامل چهار سکوی دریایی جمعا شامل 44حلقه چاه در فاصله 105کیلومتری ساحل عسلویه، دو رشته خط لوله 32اینچ دریایی انتقال گاز به طول تقریبی (هر خط) 105کیلومتر، دو خط لوله 4اینچ دریایی جهت انتقال محلول گلایکول به طول تقریبی(هر خط) 105کیلومتر است.

مجری طرح توسعه فازهای 17و 18یکی از مهمترین چالش‌های فازهای 17و 18پارس جنوبی را طراحی پالایشگاه آن می داند:  اکنون که وارد دهمین سال اجرای این فازها و آماده بهره‌برداری از آنها شده‌ایم، یکی از چالش‌های پیش روی آن را می‌توان طراحی پالایشگاه عنوان کرد که به نوعی با پالایشگاه‌های دیگر پارس جنوبی متفاوت است، تفاوت از این جهت که در ابتدا طراحی پالایشگاه از سوی شرکت‌های خارجی انجام شد، اما پس از آن ناچار شدیم در طراحی پایه تغییراتی بدهیم که همین امر سبب شد تا تجربه جدیدی در طراحی و راه‌اندازی طرح‌ها کسب کنیم.

180میلیون ساعت کار در فاز ١٧ و 18پارس جنوبی

پارس جنوبی نقش کلیدی در ایجاد اشتغال در کشور داشته است. در هر فاز پارس جنوبی در اوج فعالیت بی شک حداقل 10میلیون نفر ساعت کار ثبت شده است، مجری فاز 17و 18 درباره اشتغال در این فازها می گوید: بیش از 180میلیون نفر ساعت کار در اجرای این پروژه صورت گرفته است.

او نقش سهم داخل را در نصب و راه اندازی فازهای 17و 18پارس جنوبی نزدیک 100درصد عنوان و تصریح می کند: از کل طرح فازهای 17و 18پارس جنوبی، سهم بخش مهندسی 4 درصد، خرید تجهیزات و کالاها 59درصد و ساخت، نصب و راه‌اندازی 37درصد است که به ترتیب سهم بخش داخلی در این قسمت‌ها 88درصد، 41درصد و 99.4درصد است.

مجری فازهای 17و 18پارس جنوبی با یادآوری این که طی 3سال اخیر 37‌درصد وزنی فعالیت‌های مربوط به بخش پالایشگاه تکمیل شد، به نحوی که توانستیم ساعت 10شب 30دیماه سال 1393، اولین واحد پالایشی خود را راه‌اندازی کرده و گاز را به شبکه سراسری تزریق کنیم، می افزاید:  آن هم در شرایطی که حتی وزارت نفت هم گمان نمی‌کرد بتوانیم گاز را در شرایطی که کشور با کمبود این عامل حیاتی مواجه است، آن را به شبکه سراسری تزریق کنیم.

چلیپا معتقد است: امروز پیمانکاران ایرانی در پارس جنوبی به قدری توانمند شده‌اند که وزارت نفت صلاحیت آنها را برای فعالیت در بخش اکتشاف و تولید تایید کرده و می‌توانند بدون نگرانی، پروژه‌های فراساحل و ساخت پالایشگاه را اجرا کنند؛ آن هم در شرایطی که کمتر شرکتی می‌تواند مگاپروژه‌هایی با این عظمت را به اجرا رد آورد.

تاسیسات ساحلی فازهای 17و 18پارس جنوبی شامل واحدهای دریافت و جداسازی گاز و میعانات، تثبیت میعانات گازی، چهار ردیف تصفیه گاز شامل واحدهای شیرین سازی، نمزدایی، تنظیم نقطه شبنم و مرکاپتان زدایی هرکدام به ظرفیت پالایش 500میلیون فوت مکعب در روز، واحد فشرده سازی و تراکم گاز جهت صادرات، واحدهای استحصال و بازیافت گوگرد به همراه واحد جداسازی و دانه بندی گوگرد و واحد احیاء منواتیلن گلایکول، سرویسهای جانبی شامل بخار، توزیع برق، آبگیری از دریا و سرویس های متفرقه از قبیل نیتروژن، هوای فشرده و غیره، سیستم تصفیه آبهای صنعتی و فاضلاب و سیستم‌های مشعل جهت تخلیه اضطراری، سیستم سوخت گاز و دیزل پالایشگاه، سیستم آب آتشنشانی (مخزن و تلمبه ها و شبکه) اطاقهای کنترل، پستهای برق، آزمایشگاه، انبار، کارگاه، دفاتر و غیره، چهار مخزن جهت ذخیره و صادرات میعانات گازی، مخازن ذخیره سازی LPG است.