به گزارش پایگاه خبری«عصربازار» ، اجازه دهید دو مفهوم مرتبط به موضوع یعنی نسبت قیمت هر سهم به سود هر سهم  یا نسبت P/E و تورم را خیلی مختصر مرور کنیم. در یادداشت های قبل اشاره شد که نسبت P/E به عنوان معیاری برای ارزش گذاری (Valuation) شرکت ها، نشانگر آن است چه مقدار سرمایه گذاران یا خریداران یک سهم حاضرند برای کسب سود هر سهم آن شرکت بپردازند.
برای مثال اگر قیمت یک سهم 50 دلار است و سود هر سهم آن (یعنی EPS آن) 2 دلار است، نسبت یا ضریب P/E، 25 مرتبه می شود. این عدد مبین آن است که سرمایه گذاران یا خریداران مایلند تا 25 برابر سود هر سهم آن شرکت برای خرید هر سهم آن بپردازند. تورم همان طور که اشاره شد، نرخ افزایش قیمت ها در یک اقتصاد را برای یک دوره زمانی معین، اندازه گیری می کند.
تورم از راه های زیر بر P/E اثر دارد:
1- تورم ملایم و با ثبات به معنای آن است که به احتمال بیشتری، اقتصاد به بسط و توسعه خود ادامه می دهد. تورم ملایم معمولا به معنای آن است که بانک مرکزی نرخ های بهره را برای کند کردن آهنگ رشد اقتصادی بالا نمی برد. وقتی نرخ تورم و نرخ های بهره پایین هستند، فرصت بیشتری برای رشد سود واقعی در جامعه بوجود می آید و تعداد بیشتری از مردم برای کسب سود سهام برای آن پول می  پردازند. اینکه مردم بیشتری حاضرند برای سهام پول صرف نمایند، به معنای آن است که P/E سهام بالا می رود.
2- وقتی در جامعه سطح تورم ملایم و با ثبات است، سرمایه گذاران انتظارات کمتری برای بازده بالای از بازار دارند. برعکس، وقتی تورم بالاست انتظارات برای کسب سود بیشتر بالا می رود. وقتی تورم در جامعه بالا می رود یعنی سطح عمومی قیمت-ها افزایش می یابد. این امر منجر به آن می شود که سرمایه گذاران برای حفظ «قدرت خرید» خود «نرخ بازده» بیشتری را طلب کنند.
اگر سرمایه گذاران نرخ بازده بالاتری تقاضا کنند؛ نسبت P/E ناگریز افت می کند. از نظر تاریخی و در گذشته، P/E پایین تر همراه با نرخ بازده بالاتر بوده است. وقتی شما P/E کمتری می پردازید، برای سود بیشتر، مبلغ کمتری پرداخته اید و با رشد سودها، بازده ای که به دست می آورید بالاتر می رود. در دوره هایی که اقتصاد جامعه تورم پایینی را تجربه می کند بازده تقاضا شده سرمایه گذاران پایین تر و P/E بالاتر می رود. این P/E بالاتر، برای کسب سود قیمت بالاتر انتظارات شما را از سلامت بازده پایین می آورد.
3- در دوران تورم پایین در جامعه؛ بالا بودن «کیفیت سود» (quality of earning) بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. کیفیت خوب در اینجا به معنای آن است که میزان سود از رشد واقعی اقتصاد ناشی شده باشد نه از عوامل بیرونی مثل تورم. برای مثال، فرض کنید نرخ تورم سالانه 10 درصد است (نرخی که بالا بحساب می آید.) ، یک شرکت کالایی را به 100 دلار خریده و در عرض یک سال آن را به 110 دلار فروخته است، از آنجا که قیمت تمام شده آن کالا در 100 دلار باقیمانده است، چنین تصور می شود که «حاشیه سود» ( Margin Profit ) شرکت بالا رفته است، در حالی که تمامی این رشد به خاطر تورم موجود در جامعه بوده است. به طور کلی سرمایه گذاران تمایل به پرداخت بیشتر یا P/E بزرگ تری دارند، وقتی رشد واقعی یک شرکت را با رشد تصنعی آن به خاطر تورم مقایسه می کنند.
گذشته نشان می دهد که سرمایه گذاران و خریداران غیر هیجانی سهام که بر پایه تحلیل تصمیم می‌گیرند این پدیده را به خوبی می شناسند و در ارزشگذاری سهام، نرخ تورم کشور را به دقت لحاظ می نمایند. در یک کلمه وقتی تورم بالاست، نسبت های P/E پایین هستند و وقتی تورم پایین است؛نسبت های P/E بالا می روند.