به گزارش پایگاه خبری «عصربازار» به نقل از اقتصادنیوز، یکی از زمینه های نگرانی برای کشور های در حال توسعه ، نحوه پذیرش سرمایه های کلانی است که سایر کشورهای خارجی مقدمات انتقال را فراهم کرده اند. با این حال آیا نهاد های ناظر برای پذیرش سرمایه های خارجی برنامه ای مدون و منظم دارند یا نه سوالی بجا در فضای کنونی اقتصاد است.

بر اساس این گزارش، با این تصور که بدانیم بعنوان مثال قرار است دلاری و یوریی وارد بازار سرمایه شود که 30 تا 40 هزار برابر هر ریال ارزش پولی دارد ما را با این نگرانی مواجه خواهد کرد که این سرازیر شدن بدون حمایت و برنامه ریزی ، ممکن است موجبات پدید آمدن رفتار های هیجانی و غیر عقلایی کوتاه مدت بی پایه و اساس را از سوی سرمایه گذاران داخلی را فراهم سازد .

این فضا را بدین گونه تحلیل کنیم که افزایش نقدینگی که یکی از داروهای حیاتی زنده نگه داشتن بازار سرمایه در این سالها بود ، اکنون در ابعاد بسیار عظیم در حال نزدیک شدن به مرزهای بازار است ، در اینجا پزشک ناظر است که باید تصمیم بگیرد تمامی این دارو ها را ناگهان به مریض خود تزریق کند یا بگذارد و به تدریج با سرحال آمدن مریض این کار را نظم بخشد .

با تزریق یکجا و نا بهنگام ، بازار سرمایه بی شک دچار شوک خواهد شد، نتیجه این شوک ممکن است در کوتاه مدت با سبز رنگ شدن تابلوهای قیمتی و شاخصها همراه باشد ، اما در بلند مدت در نقطه ای که نباید ، جان بازار را خواهد گرفت و این نقدینگی به همان سرعتی که آمده بود از بازار رخت خواهد بست .

نهاد ناظر و برنامه ریز باید در تلاش باشد تا سرمایه های جاری شده را در اقتصاد کشور پا بند کند . برای سرمایه گذاری و جهت دهی آن برنامه بریزد و در این مسیر با سایر نهادهای مالی هماهنگ باشد .

اینکه بخواهیم با آرزوی آمدن نقدینگی فقط و فقط به افزایش تقاضا کوتاه مدت و رشد قیمتی انواع اوراق بهادار دلخوش کنیم یک خیال باطل و مهمتر از آن خطرناک است . به علت وضعیت حساس ژئوپلتیک ایران در منطقه نیاز است تا فراهم نمودن اعتماد و امنیت اقتصادی برای سرمایه گذاران خارجی سریعا در دستور کار قرار گیرد.

افزایش این عدم ثبات در حوادث منطقه ، میتواند با عکس العمل سریع سرمایه گذاران خارجی( به معنی خارج کردن برخی از سرمایه ها از بازار ) پاسخ داده شود . که این به معنی ایجاد شوک منفی غیر منتظره در بازار خواهد بود . به زبان ساده ، میزان تاثیر گذاری ریسک سیاسی بازار سرمایه از این پس با ورود سرمایه های خارجی بیشتر خواهد شد .

به همین جهت نیاز است تا تحلیلگرانمان ازین پس در کنار مسائل داخلی اقتصاد کشور ، نیم نگاهی به اوضاع و حوادث منطقه داشته باشند چرا که سرمایه گذار خارجی پیش از هر چیز بدنبال امنیت اقتصادی میگردد که این امنیت میتواند با بروز حوادث جدید در منطقه افول یابد .

نکته اینجاست که نباید صرفا بگذاریم با سرمایه های جاری شده قیمت اوراق بهبود یابد ، نیاز اصلی اقتصاد که پایه و ریشه قیمت گذاری است ، تولید است .

این عامل است که باید تقویت شود که به تبع قیمت اوراق هم به ارشمندی مطلوب برسد . اگر با برنامه ریزی و جهت دهی مطلوب این سرمایه ها به بخش تولید بتوانیم بازار سرمایه را از رکود نجات دهیم هنر کرده ایم ، در غیر اینصورت دیر یا زود تاوان این بی برنامه گی را خواهیم پرداخت .