به گزارش پایگاه خبری «عصربازار» به نقل از دنیای اقتصاد، متوسط قیمت سنگ آهن وارداتی در بازار چین برای خلوص 62 درصد تا بالای 59 دلار و 25 سنت در هر تن سی اف آر ثبت شد که نسبت به روزهای معاملاتی قبل کمی بهبود داشت. این رشد اندک از یکسو به دلیل کاسته شدن از میزان عرضه‌ها در بازار نقدی و از طرف دیگر در پی رشد تقاضا از سوی فولادسازان چینی بود که به‌طور پیوسته تولید خود را افزایش دادند و در نتیجه تمایل بیشتری به خرید از بازار نقدی نشان دادند. طبق روال هر ساله، دو ماه جاری و آینده میلادی بهترین فصل برای تولید فولاد است و رونق به بازار این محصول باز‌می‌گردد، چراکه وضعیت ساخت و ساز و بخش مسکن در اقصی نقاط جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه در پی بهبود شرایط آب و هوایی، بهتر خواهد شد که در نتیجه تقاضا برای مصرف فولاد و بسیاری از فلزات اساسی با رشد همراه خواهد بود. اما این در حالی است که بسیاری از تولیدکنندگان فولاد به ویژه در چین محتاطانه عمل می‌کنند و تصمیم قطعی برای تعدیل میزان تولیدات خود در راستای کمک به بازگشت بازار فولاد به شرایط اعتدال ندارند.

بر اساس این گزارش، در روزهای اخیر مضاف بر مولفه‌های پیشین از جمله بروز ناآرامی‌هایی در خاورمیانه که کاهش تمایل فعالان به خرید و فروش در بازارها دامن زده است دو اثر جدید نیز در این بازار بروز کرده است. اثر اول، وضعیت بازار چین است که مدتی است به مرز هشدار رسیده است. نزدیک به بیش از دو ماه است که ریزش‌های شدیدی در بازارهای این کشور رخ داده و مسبب هدررفت سرمایه‌های هنگفتی در مقیاس‌های بزرگ شده است. کاهش چشمگیر نرخ رشد اقتصادی چین از 12 درصد به 7 درصد نیز موضوع بسیار مهمی است که همچون محرکی برای تشدید شرایط نوسانی عمل کرده است. در این میان تصمیم دولت چین برای کاهش ارزش یوآن ضربه سنگین دیگری را بر بدنه بازارها وارد آورد که اثرات محسوسی برجا گذاشت. هرگونه تغییری در اوضاع داخلی چین به دلیل جایگاه قدرتمندی که در میان کشورهای جهان از نظر اقتصادی داراست، تاثیرات قابل توجهی را بر بازارها می‌گذارد. براساس گزارش‌ها، میزان تولید فولاد چین رشد داشته، اما چون از طرف دیگر نرخ رشد اقتصادی این کشور در شرایط نزولی قرار دارد، از میزان مصرف فولاد در بخش مسکن، خودروسازی و صنایع وابسته تا حدود چشمگیری کاسته شده است.

نکته حائز اهمیت دوم، تصمیم دولتمردان اژدهای زرد برای صادرات بیش از 100 میلیون تن از میزان مازاد فولاد تولید داخلی به سایر کشورها بوده که در پی اجرای آن، نظم بازار فولاد بر هم خورده و توازن آن از بین رفته است. یکی از مشکلاتی که به فرو رفتن هرچه بیشتر بازار فولاد در شرایط رکودی دامن زده، برنامه‌های دولت چین برای کاهش میزان واردات از یک‌سو و افزایش حجم تولیدات فولاد بوده است. براساس آمارهای رسمی موجود، میزان تولید فولاد چین در ماه گذشته میلادی با افزایش همراه بوده و رشدی به اندازه 7/ 1 درصد را به ثبت رسانده است و به مرز 67 میلیون تن نزدیک شده که بیشترین میزان آن را صادر کرده است. این در حالی است که طی مدت مزبور، میزان واردات سنگ آهن این کشور تا مرز 74 میلیون تن پایین آمده و نسبت به ماه جولای افتی نزدیک به 14 درصد را تجربه کرده است. چین بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد جهان است که سهمی به اندازه بیش از 50 درصد از کل میزان تولیدات این محصول استراتژیک را به خود اختصاص می‌دهد.

طبق نظرسنجی‌های انجام شده از تحلیلگران، کارشناسان و همچنین فعالان صنعت عظیم فولاد، عمق رکود در این بازار تا جایی است که بسیاری از پیش‌بینی‌های خود برای افزایش قیمت یا بهبود روند آن را تغییر داده‌اند. در این میان تعداد بسیار اندکی به رشد بهای فولاد امیدوار هستند و بیشترین آرا به افت قیمت یا تداوم شرایط رکودی و ثبات قیمت‌ها در محدوده‌های کنونی اختصاص داشته‌اند.

بر اساس این گزارش، شرکت عظیم بی‌اچ پی بیلیتون ماه گذشته پیش‌بینی خود را از میزان تولید فولاد چین به خصوص «نقطه اوج» آن به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین‌ قطب‌های اقتصادی در جهان، کاهش داده و ترجیح را بر تجدیدنظر در آمارهای مورد انتظار خود قرار داده است. تحلیلگران این شرکت اعلام کرده‌اند براساس پیش‌‌بینی آنها، اواسط دهه 2020 میلادی شاهد تغییر قابل توجه حجم تولید فولاد چین خواهیم بود و این میزان در زمان اوج خود به محدوده بین 935 تا 985 میلیون تن (یا به‌طور متوسط 960 میلیون تن) خواهد رسید. در مقابل اما تحلیلگران ریو تینتو، همچنان بر نظرات پیشین خود اصرار داشته و بر این باورند که نقطه اوج تولید فولاد در سال 2030 میلادی خواهد بود که در آن زمان این میزان به حدود یک میلیارد تن خواهد رسید که عدد قابل توجهی است. این دو شرکت از بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان سنگ‌آهن در جهان هستند که چین بزرگ‌ترین‌ خریدار محصولات آنها در جهان است، به همین سبب برآورد نوسانات میزان تولیدات فولاد چین برای آنها از اهمیت بالایی برخوردار بوده و البته برای سهامداران این شرکت‌ها، زمان دقیق اوج تولید فولاد در چین بسیار بیشتر از تنها یک عدد پیش‌بینی شده، ارزش دارد. با توجه به قرابت بالای بازار فولاد با سنگ‌آهن، این نقطه پیک تاثیر مستقیم و زیادی در روند این محصول معدنی خواهد داشت. در این میان با دقت در اعداد ارائه شده توسط این دو غول سنگ‌آهنی، از تفاوت 40 میلیون تنی حکایت دارد که می‌توان گفت این فاصله از یک‌سو ریشه در رقابت‌های این دو شرکت با هم داشته و از سوی دیگر به تغییر احتمالی تصمیمات دولت چین بازمی‌گردد. آنچه هنوز بین این دو شرکت بزرگ تولیدکننده سنگ‌آهن مشترک است، نگرش ملایمی است که به وضعیت آینده اقتصاد صنعتی چین دارند و براین باورند که بحران مالی و رکود کنونی این کشور صرفا یک نوسان گذرا است و در بلند‌مدت از بین خواهد رفت.