به گزارش پایگاه خبری «عصربازار» به نقل از ایسنا، اکونومیست نوشت: آن‌هایی که اهمیت سازمان کشور های صادر کننده نفت(اوپک) را نادیده می گیرند، برای تایید دیدگاه خود دست کم به سه دلیل اشاره می کنند. از جمله اینکه 14 عضو این سازمان، نمی توانند در میان خود به یک توافق دست یابند، نه فقط  به این دلیل که این 14 کشور شامل رقبای منطقه ای سرسختی همچون ایران و عربستان سعودی است بلکه حتی اگر توافقی حاصل شود، این توافق ره به جایی نخواهد برد زیرا در بیرون از اوپک مقدار زیادی نفت خام در کرانه های سیبری یا در میان شن های سواحل امریکا تولید می شود و در صورتی که توافق اوپک به نتیجه نرسد اعضای این سازمان دلیلی برای ماندن در کنار هم ندارند.

آن دسته از افرادی که فکر می کنند اوپک هنوز هم از اهمیت برخوردار است اکنون می توانند دست به یک جدال لفظی قدرتمند بزنند و بگویند که: در الجزایر، اعضای اوپک در یک دیدار غیر رسمی کنار هم جمع شدند و برای اولین بار از سال 2008 تا کنون با کاهش تولید نفت خام موافقت کردند.

این یک توافق معتدل بود که که سطح تولید را در محدوده 32.5 تا 33 میلیون بشکه نفت در روز نگهداری می‌کند. چیزی در حدود 0.7 تا 2.2 درصد کمتر از میزان تولید فعلی که البته با فرا رسیدن فصل زمستان تولید نفت عربستان نیز در آستانه کاهش قرار داشت.

این توافق همچنین دارای ابهاماتی بود وبه همین علت اعضا به ناچار منتظر دیدار رسمی شان در ماه نوامبر خواهند ماند تا در آن، این موضوع که سهم هر کشور عضو این سازمان در میزان کاهش تولید نفت چقدر خواهد بود حل و فصل شود.

با این وجود در ساعات ابتدایی اعلام خبر توافق، قیمت نفت با رشد 5 درصدی مواجه شد که به این صورت، بازار نفت پاسخ قاطع خود را به این پرسش که "آیا اوپک مهم است؟ " داد. حتی آنان که در خصوص اهمیت اوپک تردید دارند، آنچه را که توافق در خصوص عربستان سعودی می گوید مورد توجه قرار می دهند.

عربستان اصرار می کرد که تنها در صورتی تولید خود را کاهش خواهد داد که دیگر تولید کنند گان نیز طرح را بپذیرند. پافشاری عربستان موجب شد تا این کشور را به جدال مستقیم با سایر اعضا نظیر ایران بکشاند. پس از آن که تحریم های اتحادیه اروپا در اوایل سال جاری علیه ایران برداشته شد این کشو بر افزایش سریع میزان تولید نفت خود تا حد ممکن متمرکز شد.

توافق الجزایر تنها به این علت ممکن شد که به نظر می رسید ایران جدال با عربستان را به نفع خود به پایان برده است.

به گفته وزیر انرژی عربستان، ایران می تواند تولید نفت خود را تا بالاترین حدی که نیاز دارد بالا ببرد، موضعی نرم از سوی این مقام سعودی که ممکن است با بازتاب های تند داخلی مواجه شود.

این در حالی است که قیمت پایین نفت در سال گذشته، عربستان سعودی را با کاهش 15 درصدی تولید ناخالص داخلی مواجه کرد.

سوالی که در پایان مطرح می شود این است که آیا توافق به نتیجه می رسد؟ پاسخ این است که این توافق موجب شد تا قیمت نفت دستخوش تغییر شود. اما موضوعی که وجود دارد این است که آیا تنها این توافق موجب تغییر قیمت نفت می شود؟ بازار های نفتی در سال جاری زمانی که در کشاکش ورود به چشم انداز جدید بازار نفت بودند به طور غیر منتظره ای با ناپایداری مواجه شدند.