به گزارش پایگاه خبری «عصربازار» به نقل از فارس، از نگاه غربی ها در بازار سرمایه ایران به وفور می توان سهام ارزان یا "پنی استوک" یافت؛ هر چند که ارزش بازار سرمایه ایران به حدود 278 هزار میلیارد تومان هم رسیده باشد.

بر اساس ادبیات مالی دنیا، سهام پنی استوک یا "سهام پشیزی"، دارایی است که شرکت‌ها به‌ ویژه شرکت‌های تازه کار با قیمت بسیار ارزان منتشر می‌کنند و از طریق بورس به عموم سرمایه گذاران عرضه می‌کنند. اشخاصی که این سهام را می‌خرند به طور معمول در معرض ریسک بالا قرار نمی گیرند، زیرا قیمت و مبلغ خرید این دارایی ها بسیار پایین است؛ در عوض هنگامی که پروژه ها به ثمر می‌نشینند و به سودآوری می‌رسند، قیمت سهام افزایش می یابد و سود فراوانی را نصیب سهامداران می کند.

در حال حاضر قیمت سهام دو بانک حاضر در بورس 80 و 240 تومان معادل 3 و 7 سنت پول خارجی است.

در حال حاضر بورس تهران مجموعه ای از برترین شرکت ها و صنایع ایرانی را در دل خود جای داده است. شرکت هایی که به لحاظ قدمت و فعالیت از پیشینه و اعتبار بالایی در صنعت خود برخوردار بوده و همواره به عنوان یک برند در جایگاهی ممتاز میان شرکت های رقیب خود قرار داشته اند. این در حالی است که با تداوم رکود و کمبود نقدینگی ، سهام اغلب شرکت های پیش رو بازار سهام با افول قابل توجه مواجه شده و حتی به زیر قیمت اسمی تنزل یافته است.

سهام بانک ها ، خودرو سازان ، سیمانی ها ،شرکت های بیمه ، تجهیزات و پیمانکاری و بسیاری از سهام شرکت هایی که با وجود برآورد بالای ارزش جایگزینی و ارزش ذاتی، اما قیمت بازاری سهام آنها حتی کمتر از این ارزش ها قرار گرفته است. چنین بازار ارزانی برای سرمایه گذار خارجی به معنای پیشکش کردن بازاری مفت از سوی ایرانی ها خواهد بود که می تواند با کمتر از نیم دلار سهامدار بزرگترین بانک کشور شود.

در این ارتباط علیرضا عسکری مارانی عنوان کرد: در طول 4 سال اخیر و متناسب با آزاد شدن فنر فشرده ارز هیچ بنگاه اقتصادی را نمی توان یافت که بتواند بار سنگین ارز را در صورت بدهی های خود تحمل کند. از سویی دیگر تلاش برای تقویت صادرات محصولات ایرانی نیاز به مشوق های حاکمیتی و بخش نامه های قابل اتکا از قبیل استفاده از ارز موجود در صندوق توسعه دارد. این در حالی است که افزایش اشتغال در اقتصاد نیازمند تدوین برنامه منظم و منسجم برای تولید و کسب و کار داشته و واردات کالاهای  واسطه ای و تجیهزات صنعتی جایگزین کالای مصرفی شود .

وی با بیان اینکه مازاد تولید باعث شده تا اغلب کارخانجات کشور با سرریز شدن انبارها و اشباع بازار فروش مواجه باشند ، افزود: عدم برنامه ریزی منظم و علمی باعث شده تا در هر دوره ای که خط تولید جدیدی در کشور ایجاد شده به دلیل سرمایه گذاری های بیش از حد با اشباع بازار تولید و فروش مواجه باشیم. از فرش ماشینی گرفته تا سیمان و کاشی و شیشه سازی در انبارها اناشته شده است.

برای نجات از چنین وضعیتی باید رویکرد سرمایه گذاری ها قبل از هر چیز بجای تولید محور بودن با رویکرد صادرات تببین شود و از سویی دیگر همگام با دنیا مبنای دانش فنی صنعت داخلی بر پایه استفاده از انرژی های سبز استوار شود.

عضو هایت مدیره سرمایه گذاری ملی ایران با تاکید بر اینکه سرمایه گذاری ها باید مبتنی بر توان مردم جامعه و با تکیه بر چشم انداز روشن بازار سرمایه باشد ، عنوان کرد: روش بازی در دنیای سرمایه گذاری امروز تغییر یافته و برای جذب سرمایه گذار علاوه بر شریک خارجی می بایست بر توان مردم جامعه نیز حساب باز کرد، چرا که منابع صندوق های توسعه ای و سرمایه گذاری لا یتناهی نیست.

عسکری مارانی با اشاره به وضعیت بازار سرمایه ایران گفت: ارزش بازار ثانویه سهام در حال حاضر به یکصد میلیارد دلار دست یافته و این یعنی کمترین حد ممکن برای ارزیابی میانگین قیمت بر درآمدی کل بازار سهام . این در حالی است که سودآوری شرکت ها تحت تاثیر برخی تصمیم های غیر منصفانه در حوزه های کلان مدیریتی از جمله صنعت نفت و پتروشیمی و غیره با افت حداکثری مواجه شده اند.

این کارشناس بازار سرمایه شفافیت بازار اولیه بورس را از افتخارهای بازار سرمایه ایران عنوان کرد و افزود: در این بازار به وضوح می توان میزان افزایش سرمایه های صورت گرفته و محل صرف آنها را مشاهده و بررسی کرد، در حالی که در بازار پول این امکان وجود ندارد.

وی بر این باور است که ارزش بازار یکصد میلیارد دلاری بورس تهران نشانگر بازاری کوچک و حقیر بوده و تا زمانی که به ارزش واقعی خود دست نیابد کشاندن سرمایه گذار خارجی به این بازار در حد شعار است.

وی افزود: در دهه 1370 ارزش بازار سهام ایران با وجود 160 شرکت به 4 میلیارد دلار می رسید و حالا پس از گذشت بیش از 20 سال ارزش بازار تنها 25 برابر شده است. این در حالی است که اقتصاد ایران به این نسبت بزرگتر نشده و از مجموع ارزش بازار سهام نزدیک به 130 هزار میلیارد تومان سرمایه گذاری دولت در نیمه دوم دهه 70 از طریق خصوصی سازی سهام شرکت های دولتی به بورس سرازیر شده است.

چنانچه ارزش 100 میلیارد دلاری بازار را نسبت به ارزش دفتری قیمت سهام شرکت ها بررسی کنیم می بینیم که با وجود شمارش سه باره این ارزش اما همچنان با کاهش مواجه است و با این اوصاف سرمایه گذار خارجی می تواند با 10 تا 20 میلیارد تومان کل بورس تهران را با خودشان ببرند.

این کارشناس بازار سرمایه از نقش دولت در تببین چشم انداز بازار سرمایه برای سرمایه گذاران تاکید کرد و گفت: برای افزایش جایگاه بازار سرمایه ایران می بایست ریسک دارایی های مالی به حداقل ممکن دست یابد. در عین حال دولت نیز نباید از افزایش ثروت در مجموعه های تحت نظارت خود از جمله پتروشیمی ، سنگ آهن، مخابرات، پالایشگاهها و بانک ها جلوگیری کند و به عنوان یک میرآب مراقب سهم مردم در بهره گیری از این ثروت باشد.

دولت باید با توجه به کاهش ریسک های خارجی تلاش کند که ریسک های داخلی را نیز کاهش داده و نسبت قیمت بر درآمدی بازار سهام را به بیش از 10 مرتبه برساند. از طرفی تبعیت از تئوری فرسوده نرخ بهره به نسبت نرخ تورم تصمیم اشتباهی بوده و اجازه مانور شرکت ها در شرایطی که باید سود 26 درصدی به بانک ها بدهند را نمی دهد.

وی با تاکید بر ارزشمند شدن دارایی ها در بازار سهام برای شاداب شدن اقتصاد و خروج صندوق های سرمایه گذاری از بی رونقی ،عنوان کرد: اینکه ارزش بازار سرمایه تنها به 100 میلیار دلار برسد برای اقتصاد ایران خوشایند نیست و با وجود 3 باره شماری این ارزش باید اجازه ارزشمند شدن این رقم را به منظور شادابی اقتصاد فراهم کرد. از سویی دیگر با ایجاد ثروت برای مردم می توان شرایطی را فراهم کرد که همه مردم از زندگی لذت بخشی بهره مند شوند.

بازار ثانونیه بازاری مشابه هندوانه دربسته است که برای اقتصاد تورم زا نیست و به دلیل برخورداری از دارایی های ارزشمند همواره مورد وثوق سرمایه گذاران قرار می گیرد. اقتصاد ایران در یک قرن گذشته همواره بر مدار تورم حرکت کرده و یک شبه نمی توان پیکره آن را تغییر داد. نفس واحد های اقتصادی این روزها از عطش نقدینگی به شماره افتاده و نمی توان با محدود کردن درآمد آنها به شادابی دوباره شرکت ها امیدوار بود.