به گزارش پایگاه خبری «عصربازار»،  ابراهیم ابراهیمی  مدیرعامل شرکت  واسپاری ارزش آفرین گلرنگ(لیزینگ گلرنگ) در خصوص وضعیت فعلی صنعت لیزینگ در ایران گفت: هم اکنون نزدیک به 400 شرکت لیزینگ فاقد مجوز از بانک مرکزی مشغول به فعالیت هستند و تحت عناوین مختلف مانند فروش اقساطی و فعالیت‌های تجاری کار لیزینگ انجام می‌دهند. رشد انبوه شرکت های غیرمجاز در این عرصه باعث شده است نقش واقعی شرکت های لیزینگ در توسعه اقتصادی و رفاه اجتماعی به حاشیه کشیده شود و مردم برای برقراری ارتباط با آنها و تامین کالاهای خود از طریق این نهادها به بی اعتمادی دچار شوند.

او افزود: البته آمار دقیقی از آمار این لیزینگ ها وجود ندارد و این تعداد به صورت تقریبی و غیر رسمی بیان می شود. بر اساس فهرست لیزینگ های مجاز بر روی سایت بانک مرکزی تنها 37 شرکت (کمتر از 10 درصد کل آمار شرکت های لیزینگ) دارای مجوز هستند در حالی مطابق با ضوابط و دستورالعمل مصوب بانک مرکزی پیرامون تاسیس شرکت های لیزینگ،  شرایط اخذ مجوز آنچنان پیچیده نیست.
ابراهیمی در خصوص دلایل افزایش لیزینگ های غیرمجاز گفت: این موضوع به نوع خرید ما در برخی کالاها به ویژه خودرو بازمی گردد به طور خاص حدود 80 درصد حجم فعالیت لیزینگ ها خودرو است. در حالت فروش عادی ممکن است سود مورد نظر در خرید و فروش نقدی تامین نشود اما در لیزینگ ایجاد می شود. ضمن اینکه کسب و کارهایی که به صورت لیزینگ های غیرمجاز هستند معمولا تجربه به آنها نشان داده که به دلیل داشتن نرخ سود بالا، باید به قدری با مسائل ضمانت محکم برخورد کنند که حتی اگر پنج درصد از مطالبات را وصول نکنند باز هم به نرخ بازدهی مطلوب برسند از این رو نرخ های این لیزینگ ها غیر مجاز معمولا بسیار بالا است.
در لیزینگ های مجاز سودی که متصور است نسبت به شرکت های لیزینگ غیرمجاز پایین تر است و تابع ضوابط و مقررات بانک مرکزی است. در صنعت لیزینگ نرخ تامین مالی حدود 24 تا 25 درصد بود تا زمانی که نرخ سود کاهش پیدا نکرده بود. بنابراین آنها مجبور بودند برای اینکه حاشیه سودی بالاتر از نرخ تامین مالی خود داشته باشند، با کمتر از 28 تا 30 درصد کار لیزینگ انجام ندهند. از آنجایی که طبق مقررات بانک مرکزی لیزینگ ها مجاز نیستند بیش از نرخ مصوب اعطای تسهیلات کنند ما به التفاوت نرخ را در قالب کارمزد تخفیف و توسعه فروش از فروشنده ها و تامین کنندگان کالا دریافت می کنند.
البته باید توجه داشت که ماهیت صنعت لیزینگ در طول سال‌ها تغییر کرده است اما کماکان این مدل های مختلف لیزینگ در ایران هنوز اجرائی نشده است. به طور نمونه اجاره عملیاتی و یا فروش و اجاره مجدد. در بعضی از کشورها فروش و اجاره مجدد به اصلی ترین عامل افزایش بازدهی شرکتهای لیزینگ تبدیل شده است.
بر اساس آمار جهانی ضریب نفوذ لیزینگ (بر مبنای تولید ناخالص ملی) به عنوان یک معیار برای رشد صنعت لیزینگ شناخته شده است. مطابق با گزارش سالانه جهانی، این ضریب برای ایران در محدوده 0.25 است در حالی که در بسیاری از کشور ها، ضریب نفوذ در محدوده عدد 1.5 تا 2 است. البته قوانین و مقررات و مزیت های مالیاتی نیز عاملی برای توسعه این صنعت است. در چین به علت استفاده از روش‏های مناسب مالیاتی، لیزینگ به عنوان ابزاری برای تامین مالی مبتنی بر دارایی  شناخته شده است. البته در ایران نیز قابل قبول دانستن هزینه مالی لیزینگ در اصلاحیه قانون مالیات ها به نظر می رسد به توسعه این صنعت کمک کند. با این وجود باز هم نیازمند بهبود و افزایش چتر حمایتی از این صنعت وجود دار