به گزارش پایگاه خبری «عصربازار» به نقل از فارس، مدیرعامل شرکت مادر تخصصی تولید نیروی برق حرارتی یکی از علت‌های اصلی حضور شرکت ترکیه‌ای برای ساخت نیروگاه در کشور با وجود توانایی ساخت داخل را نبود امکان تامین مالی بیان کرده است.

این در حالی است که در چند روز گذشته تامین مالی ٢۰۰۰ میلیارد ریالی پتروشیمی شیراز در یک ثانیه از طریق بورس کالای ایران و خرید اوراق مشارکت صورت گرفت.

قراردادی بین شرکت مادرتخصصی تولید نیروی برق حرارتی ایران به نمایندگی از وزارت نیرو و دولت ایران و شرکت ترکیه‌ای یونیت اینترنشنال خردادماه امسال برای احداث 5 تا 6 هزار مگاوات نیروگاه حرارتی در ایران به امضا رسید.

هم زمان با بالا گرفتن انتقادها در مورد جزییات این قرارداد و رسانه‌ای شدن 8 ابهام در مورد شیوه اجرای این قرار داد، طرزطلب مدیرعامل شرکت مادرتخصصی تولید نیروی برق حرارتی به برخی از ابهامات موجود پاسخ‌هایی نه چندان شفاف داده است.

مدیرعامل شرکت مادرتخصصی تولید نیروی برق حرارتی در پاسخ به این سوال که چرا با وجود شرکت‌های داخلی سازنده نیروگاه چون مپنا به سراغ شرکت های خارجی برای ساخت نیروگاه رفته اید، پاسخی عجیب داده است.

وی اظهار داشته است که « در حال حاضر مشکل عمده در بحث ساخت نیروگاه های سیکل ترکیبی کمبود سرمایه و آورده مالی است که به جهت حل مشکل تامین مالی پروژه های زیربنایی، ما به سمت سرمایه گذاری خارجی روآورده ایم و شرکت یونیت قرار است با سرمایه خود و بدون کمک مالی داخلی اقدام به سرمایه گذاری در جهت ساخت نیروگاه بنماید و این فضای کسب و کار داخلی را ارتقا خواهد داد.»

اظهار ناتوانی برای تامین مالی اجرای پروژه‌های افزایش بازدهی نیروگاه‌های کشور در حالی از سوی آقای طرزطلب مطرح شده است که در روزهای گذشته تأمین مالی ٢۰۰۰میلیارد ریالی پتروشیمی شیراز در یک ثانیه از طریق بورس کالای ایران و خرید اوراق مشارکت صورت گرفت.

مثال فوق، خط بطلانی بود برتصور بسیاری از مسئولین، که عامل اصلی مشکلات اقتصادی کشور محدودیت منابع مالی نیست بلکه بی‌توجهی دولت ها به ایجاد نهادهایی با ساختار مناسب در حوزه تامین مالی و طراحی و استفاده از سازوکارهای مطلوب برای حل این مشکلات است.

به عنوان مثال، با حجم چند صد هزار میلیارد تومانی نقدینگی موجود در اقتصاد کشور، دولت‌ها به جذب بخشی از این نقدینگی به تولید توجه مناسبی نکردند و اجرای پروژه‌های ملی و زیربنایی سودآور را به افزایش جذب سرمایه‌گذاری خارجی با لغو تحریم‌ها گره زدند.

این در حالی است که در صورت ایجاد ساختار نهادی لازم و همچنین طراحی و استفاده از ابزارهای مناسب، امکان استفاده از سرمایه‌های مردمی برای تامین مالی پروژه‌های ملی و زیربنایی سودآور وجود دارد.

یکی دیگر ابزار مناسب برای جذب سرمایه‌های داخلی، «صندوق سرمایه‌گذاری پروژه» نام دارد. در این روش، سرمایه‌ لازم برای اجرای پروژه از طریق جلب مشارکت آحاد مردم تامین می‌شود. به این منظور، مالکیت پروژه و منافع حاصل از آن به سهام قابل عرضه در بازار سرمایه تبدیل می شود و مردم سهام‌دار پروژه می‌شوند.

بنابر این با توجه به ظرفیت‌های تأمین مالی در داخل کشور و تجاربی مانند تامین مالی پتروشیمی شیراز، گره زدن مشکلات طرح‌های توسعه‌ای و عمرانی به منابع مالی به نوعی پاک کردن صورت مساله است و در صورت برنامه‌ریزی صحیح برای مدیریت و استفاده از نقدینگی کشور، می‌توان منابعی به مراتب بیشتر از سرمایه‌گذاری‌های خارجی را از داخل جذب نمود.