به گزارش پایگاه خبری «عصربازار» به نقل از دنیای اقتصاد، با توجه به قیمت‌های جهانی فولاد اگرچه رقابتی کردن قیمت‌های داخلی یکی از توصیه‌ها و اقدامات لازم به نظر می‌رسد، اما این اقدام لازم باری سنگین بر دوش زنجیره تولید فولاد خواهد بود که تبعات خاص خود را خواهد داشت.

بر این اساس با وجود تاکید کارشناسان بر پایین بودن حاشیه سود در صنعت فولاد و زیان‌ده بودن تولید با وجود افت قیمت‌ها و افزایش هزینه تولید، فولادسازان از ابتدای امسال؛ خصوصا طی حدودا دو هفته گذشته قیمت محصولات خود را کاهش داده‌اند.

اما کاهش قیمت فولاد در شرایطی که به گفته کارشناسان؛ تولیدکنندگان فولاد برای تامین هزینه‌های جاری خود نیز با مشکل مواجه هستند چگونه امکان‌پذیر شده است و بار اصلی آن بر دوش کدام بخش است؟ سوال دیگر اینکه روند کاهش قیمت‌ها تا چه زمانی ادامه پیدا خواهد کرد؟

کاهش قیمت؛ راهکاری کوتاه‌مدت

رئیس هیات عامل ایمیدرو در پاسخ به سوال یاد شده به «دنیای اقتصاد» می‌گوید: کاهش قیمت‌ فولاد برای رقابت در بازاری که با سیر نزولی قیمت‌ها همراه است، یکی از اقدامات ضروری بود که فولادسازان آن را اعمال کردند. به عقیده مهدی کرباسیان کاهش قیمت محصولات فولادسازان در حالی که هزینه‌های تولید آنها نسبت به سال گذشته نه تنها کاهش نیافته است بلکه با افزایش هم همراه بوده است، اقدامی کوتاه‌مدت و به منظور حفظ جایگاه در بازار خواهد بود.

کرباسیان در این زمینه می‌گوید: شرکت‌های تولیدکننده فولاد، مس و آلومینیوم برای ادامه حیات و تزریق نقدینگی باید قیمت‌هایشان را کاهش دهند تا بتوانند در بازار دوام بیاورند در غیر این صورت با در نظر گرفتن عاملی مانند واردات آن هم در شرایطی که قیمت‌های جهانی با کاهش همراه شده‌اند، خطرات زیادی تولیدکنندگان داخلی را تهدید خواهد کرد.

به عقیده رئیس سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران تولیدکنندگان فولاد باید ضمن رعایت کیفیت، قیمت‌ها را نیز رقابتی کنند تا این برهه زمانی را با کمترین ضربه پشت سر بگذارند.

گفته‌های کرباسیان برای کاهش قیمت و حفظ کیفیت برای ادامه راه در حالی است که بسیاری از تولیدکنندگان فولاد در بخش خصوصی با وجود مشکلات بسیاری که بر سر راه تولید وجود دارد و همچنین نبود تقاضا در بازار، انگیزه‌ای برای ادامه مسیر ندارند.

زیان بر سر زیان

اما نگاهی به قیمت‌ محصولات فولادسازان در بورس کالا از ابتدای امسال تا‌کنون، نشان‌دهنده موج کاهش قیمتی است که تولیدکنندگان فولاد در شرایط رکود بر محصولات خود اعمال کرده‌اند. بر این اساس بیشترین کاهش قیمت در بورس کالا مربوط به فولاد مبارکه است. بزرگ‌ترین‌ تولیدکننده ورق کشور در تاریخ شانزدهم تیرماه گذشته قیمت‌های پایه ورق‌های تولیدی خود را بین 10 تا 13 درصد کاهش داد تا شاید راهی برای ورود نقدینگی به مجموعه خود باز کرده باشد.

فولاد خراسان دیگر تولیدکننده‌ای است که قیمت سبد میلگرد خود را از ابتدای امسال تا کنون حدود 7 درصد کاهش داده است. به این ترتیب قیمت سبد میلگرد این کارخانه از 1450 تومان در فروردین امسال به 1350 تومان در انتهای تیرماه گذشته رسیده است.

فولاد آذربایجان نیز دیگر تولیدکننده‌ای است که قیمت سبد میلگردش در دو هفته آخر تیرماه گذشته با 5/ 2 درصد کاهش همراه شد و از 1365 تومان به 1335 تومان رسید.

ذوب آهن اصفهان به‌عنوان یکی دیگر از تولیدکنندگان اصلی فولاد کشور، سبد میلگرد خود را طی حدود یک ماه با 6/ 3 درصد کاهش قیمت همراه کرد و قیمت سبد تیرآهن تولیدی خود را نیز در یک بازه زمانی حدودا دو هفته‌ای تا 6 درصد کاهش داد.

نکته‌ای که در این میان وجود دارد این است که کاهش قیمت‌هایی که به آنها اشاره شد در بورس کالا رخ داده است. این در حالی است که قیمت‌ فروش درب کارخانه از مبالغی که به آنها اشاره شد نیز کمتر است.

اما شمش هم از موج کاهش قیمت‌ها برای ادامه حیات در امان نبوده است. شمش فولاد خوزستان از ابتدای امسال تا کنون در بورس کالا با حدود 9درصد کاهش قیمت همراه بوده است و قیمت آن از کیلویی 1325 تومان ازابتدای امسال به قیمت 1202 تومان در نهم تیرماه گذشته رسید.

سنگ‌آهن زیر فشارها خرد می‌شود؟

کاهش قیمت در شرایط فعلی اگرچه راهکاری برای حفظ تولید و بازار به شمار می‌رود و اجباری تلخ برای تولیدکنندگان فولاد به شمار می‌رود، اما با توجه به گفته‌های کارشناسان بخش زیادی از فشار کاهش قیمت‌ها بر دوش تولیدکنندگان سنگ‌آهن است. حالا سنگ‌آهن در کنار متاثر شدن از قیمت‌های جهانی باید کاهش قیمت تولیدات داخلی را نیز متحمل شود تا چرخ تولید به گردش خود ادامه دهد. این در حالی است که با افت شدید تولید سنگ‌آهن که از سال 92 آغاز شده تعداد واحدهای تولید این محصول نیز با کاهش چشم‌گیر همراه شده است و ادامه تولید برای معدن‌های باقیمانده نیز به سختی ادامه دارد.

کرباسیان اگرچه با فشار مضاعف بر دوش تولیدکنندگان سنگ‌آهن مخالف است، اما این فشار را ناگزیر می‌داند و می‌گوید:‌ برای بهبود شرایط تولیدکنندگان سنگ‌آهن ما اصرار داریم که حقوق دولتی برای آنها با کاهش جدی همراه شود. کاهش حقوق دولتی برای حمایت از تولیدکنندگان سنگ‌آهن با توجه به گفته‌های کرباسیان اگرچه از انتظارات این بخش است، اما تا‌کنون از سوی وزیر صنعت، معدن و تجارت ابلاغ نشده است.

کاهش حقوق دولتی اگرچه به‌عنوان راهکاری کوتاه‌مدت برای تولیدکنندگان سنگ‌آهن به فراموشی سپرده شده است، اما کرباسیان از راهکاری بلند‌مدت برای بهبود شرایط سنگ‌آهن به «دنیای اقتصاد» می‌گوید. تاسیس کارخانه‌های تولید کنسانتره و گندله تا سال 95 راهکاری است که رئیس هیات عامل ایمیدرو به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: با تاسیس این کارخانه‌ها مصرف سنگ‌آهن در داخل کشور بیشتر می‌شود و نهایتا باعث می‌شود فعالیت‌های سنگ‌آهن کشور با ارزش افزوده بیشتری همراه شود؛ زیرا می‌توانیم فرآورده‌های با‌کیفیتی از سنگ‌آهن را با قیمتی بهتر به بازارهای جهانی صادر کنیم.

تمام مشکلات صنعت فولاد کشور و اجبار کاهش قیمت در شرایطی که آنها با کمبود نقدینگی دست و پنجه نرم می‌کنند، در حالی است که رفت و آمد کاروان‌های اقتصادی به کشور و گفت‌وگوهایی که با آنها صورت می‌گیرد این امید را ایجاد می‌کند که بالاخره شرایط بهتر خواهد شد، اما اینکه این رفت و آمدها چه زمانی اثربخش خواهند بود، سوالی است که کرباسیان در پاسخ به آن می‌گوید: با گذشت زمان و طی مراحل رسمی شاهد حضور شرکای خارجی در صنعت فولاد و بهبود شرایط خواهیم بود.